Araf

Elif Şafak'ın her kitabı gibi gayet akıcı bir kitap ve güzel bir konu. En çok etkileyen yönlerinden biri kitabın sonunda herkesin "asla yapmam" dediği şeyleri yapar hale gelmesi. Ama şu da var acaba Elif Şafak'ın neredeyse her romanında birbirinden bu kadar farklı karakterleri sürekli başarılı bir şekilde ortak bir noktada buluşturması onun tarzı mı yoksa artık kendini tekrarlaması mı. Bunu bilemiyorum. Ama tüm kitaplarını elimden düşüremeyerek okuduğum kesin.
Neden bilmem, Elif Şafak'ın en sevdiğim kitabı. Aslında birkaç sebep var bunun için. Birincisi büyük konuştuğum her şeyin başıma gelmesi yönünden yalnız olmadığımı anlamam galiba. Ama asıl benim hoşuma giden, karakterlerden Ömer'in müziksiz yapamayışı benim gibi. Yanında her an hazır müzik dinleme ekipmanları. Özellikle zamanı şarkılarla ölçmesi. Seçtiği şarkılar da ayrı güzelmiş. Sonradan bulup dinledim neredeyse hepsini. Mesela Nick Cave-As I sat sadly by herself kesinlikle önerilir. System of a down-chop suey de aynen.Massive attack-better things ve Pixies-where's my mind'ı da unutmamalıyım.